Пресса

Сустрэча з Наталляй Гайдай ніколі не праходзіць бясследна – не мае значэння, ці была гэта асабістая гутарка з ёю, бачылі вы яе на сцэне ці на эстрадзе. Абаяльнасць яе асобы рэдкасная, і сустрэча з выдатнай артысткай запамінаецца надоўга.

У канцы 1970 года на базе Магілёўскага абласнога музычна-драматычнага тэатра быў створаны Дзяржаўны тэатр музычнай камедыі БССР. Ад ранейшай акцёрскай трупы засталося ўсяго некалькі чалавек. Асноўны склад выканаўцаў сфарміравалі з выпускнікоў Беларускай кансерваторыі і іншых музычных навучальных устаноў краіны. Тады ў спісах прынятых па конкурсу салістаў аперэты ўпершыню з'явілася імя Наталлі Гайды.

Пяты сезон ідзе на сцэне Дзяржаўнага тэатра музычнай камедыі БССР "Паўлінка" Ю. Семянякі, твор, які азнаменаваў сабой нараджэнне беларускай нацыянальнай аперэты.

Образ веселої і щирої сільської дівчини Павлинки давно відомий і популярний у білоруській драматургії.

Успішно проходять в області гастролі театру музичної комедії Білоруської РСР. Наші друзі привезли на суд вінницьких глядачів цікаві роботи класичних та сучасних авторів.

Зрители еще только стекаются к парадному подъезду, а за кулисами уже парит своеобразная, напряженная атмосфера. Солисты, участники хора и балета настраиваются на предстоящий выход.

3 набліжэннем аўтобуса да ўскраіны Магілёва мяняецца і выраз твару прыгожай, са спадаючымі на плечы густымі каштанавымі валасамі дзяўчыны. Усё больш прыкметным становіцца яе хваляванне.

Музыкант за пультам аркестра... Адсюль, як з капітанскага мосціка на караблі, і кіруюць вялікім калектывам.

Наталья ГАЙДА – актриса Белорусского театра музыкальной комедии.

Поспехі Наталлі Гайды на сцэне Дзяржаўнага тэатра музычнай камедыі БССР, яе дасягненні ў развіцці музычнай драматургіі сталі падставай для надання ёй ганаровага звання заслужанай артысткі рэспублікі.

...Калі табе семнаццаць, усё здаецца дзівосным. I хочацца верыць, што ёсць на свеце добрыя чарадзеі. Што ўсе людзі прыгожыя. А будучыня – бязвоблачная.

Беларускі дзяржаўны тэатр музычнай камедыі выносіць на суд гледачоў сваю новую работу – аперэту ленінградскага кампазітара Віктара Лебедзева "Мост мары" ў пастаноўцы рэжысёра Барыса Уторава.

О спектакле "Бабий бунт" Государственного театра музкомедии БССР.

Занавес – яркая цыганская шаль. Едва он поднялся, за ним другая, словно полог многоцветного шатра, затем третья, четвертая...

Гастролирующий в Новгороде Государственный театр музыкальной комедии БССР представил на суд зрителям оперетту "Неделя вечной любви".

Не в ущерб другим искусствам признаюсь – люблю оперетту! Остросюжетная, динамичная, пересыпанная блестками юмора, насыщенная чудесной музыкой и танцами – она всегда доставляет истинное удовольствие. Вдвойне радостно, когда с опереттой встречаешься в хорошем театре. Такую радость принес нам Государственный театр музыкальной комедии БССР.

Произведения Михаила Шолохова стали своего рода сокровищницей современного советского искусства. Кино, живопись, телевидение обращаются к шолоховской тематике и, обогащенные дыханием великого таланта, чаше всего выходят победителями.

Гучыць напружаная прэлюдыя. Адкрываецца заслона. Спектакль пачаўся. З'яўляецца Сільва. Гераіня жыве на сцэне, захапляючы залу сілай пачуццяў, напружаннем унутранай барацьбы. Тонкая і акрэсленая выразнасць колераў дэкарацый набывае ўсё большы сэнс з развіццём фабулы, з большай глыбінёю гучыць музыка, яе танцавальны вальсавы рытм уцягвае ў рух дзеі суперажыванні гледачоў.

"Тыдзень вечнага кахання" – так называецца новая аперэта-вадэвіль народнага артыста рэспублікі, лаўрэата Дзяржаўнай прэміі БССР Ю. Семянякі па п'есе В. Зуба, прэм'ера якой адбылася ў Дзяржаўным тэатры музычнай камедыі БССР у снежні мінулага года. Забягаючы крыху наперад, трэба сказаць, што гледачы надзвычай прыязна сустрэлі пастаноўку гэтага вясёлага спектакля-жарта.

Гэта таксама адзін з тых выпадкаў, пра які было сказана ў артыкуле "Вы набылі білет – на што?" С. Берасцень, апублікаваным у "ЛіМе" 26 лістапада гэтага года. Білеты на спектакль заўсёды ўсе прададзены. Дзеці зацікаўлена актыўна рэагуюць на сцэнічныя сітуацыі. Яны нават падказваюць адзін аднаму, што павінна адбыцца далей з героямі відовішча, часам "дапамагаюць" артыстам. Але, у адрозненне ад С. Берасцень, давайце паглядзім не ў залу, а па той бок рампы – на сцэну.